Reinier (true-story)
By: Henry


Pag-pasendyahan nyo na ang aking magkakasulat di kasi ako magaling sa
mga ganitong bagay. Paumanhin din sa medyo may kahabaan ang kwentong
ito. Kwentong walang halong kalibugan. Kwento ng isang tunay na kaibigan.
Isang udyok marahil kaya ko maiisulat ito. Na SANA, SANA mabasa nya ito
o magbabakasakali ako na may nakakilala sa kanya at maihatid sa kanya
ang aking ninais.



Sisimulan ko ang aking kwento ng magtrabaho ako sa isang International
Company sa Makati noong 1997. 5 months after I graduated sa college
kaya masayang masaya ako sa aking bagong trabaho. Bukod pa sa napaganda
nito at talaga naming maipagmamalaki mo ang pagtratrabaho mo sa company
na ‘to. Pero sa remote warehouse naming sa Parañaque ako na-assign,
kasi nga dapat ang Logistics Support Assistant ay malapit sa kanyang
working environment. At ang reaksyon ng mga barkada ko “Ang Galing mo
naman at nakapagtrabaho ka jan”……..



At dito ko nakilala ang aking ka-officemate ng bading na balang araw ay
may malaking kaugnayan kay Reinier. As the days, weeks, months go by
everything was running smoothly.



Until one day! Nag kakwentuhan kami ni Rudy (ka-officemate kong bading
na di tunay ng pangalan) Sa tuwing sumasakay daw sya ng jeep papasok ng
office ay may nakakasabay syang binatilyo at talaga naming
napaka-gwapo nito. Masaya nyang kwento. Gustong gusto nya nga raw ito makilala. At
di nag laon ay nakilala nya nga ito. Nakakaingit ang mga kwento nya.
At sa tuwing nagkwekwento sya ay hindi ko maiwasang pumasok sa isip ko
na kailangang makilala ko rin sya, hehe! At sa isip isip ko ay mas bata
naman ako kay Rudy. I was like 20 that time at sya naman ay nasa early
30s na ata. Kaya naman medyo mapusok ang aking isipan dala na rin
marahil ng kabataan ko. Kwento ditto, kwento doon. Hay nakakaingit! Dumaan
pa ang mga ilang araw at sa mga araw na `yon ay may mga nakilala ako.
Isa na ditto si William ng sobrang gwapo at Half-British, teka ibang
kwento ang Friend kong ito. Tuloy tayo ke Reinier…..



Halos ang dami ng ginagawa sa office. Anjan na mag balak na akong
magresign kasi walang ginawa kundi ang mag-OT ng mag-OT. Napabayaan ko na
aking personal life, night life, barkada, at pamilya….Hay! Hangbang
subsob kami sa magtratrabaho at OT yun. Di ko namalayan na dalawa na lang
pala kami ni Rudy sa office. At ang 2 guard sa labas ng building.
Nagsasagawa ng routine ng mapadaan sya sa aking desk. “Sir, alas onse na
ah? Di ka pa ba uuwi? Sobrang sipag nyo naman” tanong ng guard. Ngiti
lang ang tanging naisagot ko. Habang sumasagot sa e-mails ng mga
counter part ko sa US, Singapore, Malaysia at kung saan saan pa. Ay! Bigla
akong napasigaw sa gulat kasi ba naman biglang may magsalita sa kung
saan. Sa sobrang gulat ko ay napamura ako.. “Pu . . . . Rudy, kaw lang
pala ginulat mo naman ako..” ang nasambit ko. “Di ka ba uuwi?”
tanong nya. “Hindi pa, kailangang tapusin ko to at padating ng kasi ang
mga parts bukas or mamaya pala *sabayngiti*. “Order tayo? Gutom na
ako, eh! Bangit ni Rudy. Sama mo narin ako! Sabi ko. Hintay ng aming
inorder ay narinig kong may kausap sya sa phone. Tama ang aking hinala si
Reinier nga ang kausap nya. Sa isip-isip ko ay kailangang makilala ko na
tong taong to. What Henry want, Henry gets ang pumasok sa isip ko. At
habang kumakain kami ni Rudy ng aming inorder, syempre kwento naman
sya. Ingit as usual. Maya mya ay nagpaalam nang umuwi si Rudy. At ako
naiwan sa office na subsob pa rin sa trabaho. Nakaramdam na ako ng pag
kapagoa at pag kanis ng maisipan kong eri-dial ang phone na ginamit ni Rudy
pag tawag kay Reinier. . . .





Ito my my eagerness na makilala ang taong ito. I press re-dial key and
there it was it rang. And a very boyish voice answered. “Hello?” he
said. “Hi, good evening. I’m James (iniba ko name ko) Someone gave
your number to me. Can I make friends with you?” sabi ko. “Okay,
lang” ang tanging naisagot nya. So to make the story short.
Nakipagkwentuhan na ako. He was so fun to talked. Kwentuhan ng kung anong anong
bagay. Lumaon, I called him at least once a day. Not knowing Rudy na
nagkakausap ng kami. Hanggang isang araw Rudy confronted me kung
kinakausap ko or nakakausap ko si Reineir, with matching katarayan ng konti.
Syempre boku ka na, might as well say the truth. Sinabi ko na rin ang
katotohanan, at sabi ko na gusto ko rin syang makilala at maging kaibigan.
Mula noon ay naging maganda lalo ang samahin naming ni Rudy. Pero di pa
rin kami nagkikita ng personal ni Reinier.



Minsan nag kayayaan ang barkada na bakasyon sa Cavite. At dun nga kami
gumimik. Lunes pauwi at habang nasa byahe ay naisip kong tawagan si
Reinier sa cell nya. Sabi ko na magkita kami ngayon. Pumayag sya at
nagkasundong sa Divisoria mall kami mag kita. Since na malapit lang sya dun.
At para iwas na rin sa abala nya. Sabi ko na page nya ako pag papunta
or andun na sya. Uso pa kasi noon ang pager at ang cellphone ay medyo
may kamahalan pa nun. At low bat na rin ako.



Pagkadating ko ng Divisoria Mall. At dahil nga sa wala akong cell ay
hirap akong makontak sya. Di ako mapalagay. Lumipas ang segondo, minuto,
at oras. Nag decide na kong umuwi ng may nag-page. “Message from
Reinier: Malapit na ko. Kita tayo sa SEGA. Naka black polo at maong pants
ako”. Prior to that sinabi ko na rin sa kanya ang sout ko. Kaya bahala
na kung sino ang unang lalapit at magpapakilala. Lakas ng kaba ko ng
mga oras na yun. Para maibsan naisip kong mag laro muna. Hanap ditto,
hanap dun ng malalaruan. At ayun nakita ko ang gusto kong laruin ang
“Daytona”. Bumili ako ng maraming coins. At habang naglalaro anjan ang
may mga sumingit, makipaglaro at makipag race. Medyo mayabang ang
dating ko kasi lahat sila natatalo. Nang biglang may umupong binatilyo at
nasabing “Race tayo?” Sige ba ang sagot ko at di ko sya pinansin.
Expert mode ang pinili naming. Hala, sarap ng feeling ng nauuna pero
madalas dikit lang ang laban. Malapit na kami at isang lap na lang halos
ang natitirang race nang marinig ko syang magsalita ulit.



“Ang galing mo pala, Henry!” nagulat ako sa sinabi nyang yun.
“Kilala mo ako? Sambit ko habang nagmamaneho. “Reinier” bangit nya.
Punyeta, nawala ang konsentrasyon ko sa mabela at nabunggo ako, bad3p
talo ako. Papatingin ako sa kanya habang naiinis ako sa nangyari.
Punyeta, ulit! Ang nabanggit ng isipan ko. Ang gwapo nga nito. No wonder na
sobra ang pag kabighani ni Rudy sa kanya. 18 ang age nya na pakilala nya
sa akin, un pala 16 lang sya. Anyways, nagdecide kaming kumain. Habang
kumakain ay panay ang sulyap ko sa kanya. Gwapo sa gwapo talaga.



At mula noon ay lagi ng kaming gumigimik. Pumunta sa kung saan saan.
Nandyan ang magpustahan sa Daytona, (na lagi akong talo, or nagpapatalo)
mag billiards, manood ng sine, ang pagpunta naming sa Fashion Café.
(tagal na nga nun, hehe!) Ang saya saya naming nun. At hindi ko naisip or
sumagi man lang sa isip ko ng may mangyari sa amin. He respected me,
so that why I respect him too. Naging magaan ang aming kalooban sa isa`t
isa.



Sa trabaho naman nalipat na ko ng office. Makati assignment na ko nun.
Nalaman ko na ang lahat sa kanya. Naging model-model sya sa sa isang
lugar na kung tawagin nun ay “Ambasador” syempre anong bang ginawa
dun. Tinanggap ko sya, sa kabila ng lahat. Nag-aaway pa minsan-minsan.
iyakan, tawanan atbp normal na Gawain ng magkaibigan. Dalawa lang silang
magkapatid. Ang tatay nya ay nasa amerika nun.



Hanggang sa nalaman ko isang araw na nagsama na sila ni Rudy sa isang
bahay. Na may mangyari na sa kanila. At inamin nya na ang pag-gamit nila
ng shabu. Umiiyak ako ng mga oras na un. Galit, poot, pag sisi at kung
ano ano pa ang naramdaman ko ng mga sandaling iyon. Humingi sya ng
tawad pero binawalang bahala ko. Ang tanging huling salita na narinig ko
sa kanya ay “Kala ko ba nanjan ka lagi para sa akin, gaya ng sabi mo
nun?”



Mula ng mga pangyayaring yun ay di ko na sya nagawang kausapin. Umalis
na rin ako ng company at lumipat sa iba. Taong 1999 ng maisipan kong
tumawag sa dati kong company para kamustahin ang mga naging kaibigan ko
dun at si Rudy na rin syempre. Bale wala na sakin ang mga nangyari,
nakarecover na ko at tanggap ko na.



Hanbang nag-kwekwentuhan kami ni Rudy, bigla kong binanggit si Reiner.
And sabi nya matagal na raw na wala sa kanya. Masyado daw matigas ang
ulo ng batang un, nakabuntis daw at nagtatago at kung ano ano pa. Ako
din wala ng kontak sa kanya, mula nung mga pangyayari. May binigay sa
king pager number si Rudy, ditto ko raw makokontak si Reinier. Sinulat ko
pero wala akong balak na tawagan sya. Dahil ayoko na ng sakit ng ulo,
lalo na ang sakit ng kalooban.



Lumipas ulit ang mga panahon. Taong Jan. 2000, new year, new
millennium. At lahat gusto ko bago. Kaya around February of the same year I have
a new job again. Last month ko na sa sa pinapasukan ko. Kaya todo
linis ang ginagawa ko. Na-hire na rin ang papalit sa kin. Kaya sobrang busy
ng mga oras na yun. Habang sa aking paglilinis ay may nagbigay pansin
sa kin. Isang pager number at walang pangalan. So to my curiosity I
page the number. “Message from HP: Good Day, call me here at
840----“. Baka kako kilala ko ang may ari ng number kaya pinatawag ko sya sa
aking office. Hp kasi nickname ko. Bahala na kung sino to sa isip-isip
ko. Mga ilang oras ang lumipas at nag ring ang aking direct line.
“(company name), good afternoon” sambit ko. “hello po, nag page kasi
akin at pinapatwag ako dito sa number na to” salaysay ng nasa kabilang
line. “Sino to?” tanong ko. “Reinier” sagot nya. Sa sobrang
bigla ko ay naibaba ko ang phone at biglang bilis ng tibok ng puso ko. Di
ko alam ang gagawin ko ng mga oras na yun. Gusto ko ulit e-page at
kausapin na sya. Kumustahin sya at kung ano ano pa. Oo, aamin ko sobrang
miss ko sya at sobra ang aking pangungulila. Pero natatakot ako kasi baka
galit sya sa akin, kamuhiaan ako. Dahil iniwan ko sya nung mga time na
yun. At natatakot ako na bigla kong masabi sa kanya ang aking
nararamdaman. Na mahal ko sya (hanggang ngayon)



Sige, its final and made a decision. I gonna talked to him na, once and
for all. Ilang araw na lang at lilipat na ko ng opisina. Hinanap ko
ulit ang pager number. At agad ko naming nakita. Pi-nage ko ulit.
“message from Henry: Reinier, tawag ka ditto 840---- ngayon na, henry to”
lumipas ang ilang oras walang tawag. Page ulit, hanggan sa umuwi na ko
ng 8pm at wala pa rin tawag. 2 araw ang lumipas at wala pa ring tawag.
2 days before my last day sa office, Thursday afternoon ng biglang nag
ring ang direct line ko. Ung papalit na sakin ang sumasagot ng mga
tawag, para makilala na rin sya ng mga client. “Sino yun?” tanong ko.
“Binaba eh!” sambit nya. Ring ulit at sinagot nya, ganun ulit
binababa. Naka 3 tawag ata ng puro ganun. Kaya sa pang apat ako na ang
sumagot “hello, henry here?” bati ko. “kumusta ka na?” banggit ng
nasa kabilang linya. “ Reinier?” “Oo, ako nga” namalayan ko na
lang na tumulo na ang aking mga luha. Kumustahan, kwentuhan, nasa Pedro
Gil daw sya. At nalaman ko rin mula sa kanya na namatay na ang Papa nya
sa America at di nagwang ibalik dito. Niyaya nya akong makipagkita pero
tumanggi ako kasi baka late na ako matapos sa opisina, sa kadahilanang
its my 2nd of the last day ko sa work. Sige, page kita pag next week
para mag meet na tayo, ang sabi ko sa kanya. Walang halong galit mula sa
kanya habang nag uusap kami ng mga sandaling yun.



Lunes sa bago kong work. Pinage ko ulit ang pager number. Pinatawag ko.
At laking gulat ko na ibang tao ang tumawag. “Hi, pinapatawag nyo ko
ditto? Bakit?” sabi ng kausap ko. Boses matanda at bading. “Oo,
kaw ba ang may ari ng pager number na pinage ko?” tanong ko. “Oo,
ako. Bakit?” sagot nya. “May kilala ka bang Reinier?” tanong ko
ulit. “Punyeta talagang bata un! Bakit ano ka ba nya?” usisa ng bading.
“kaibigan po!” sagot ko ulit. “ah, wala na sya dito. At wala
akong paki alam sa damuhong un. Nag paumanhin at nagpaalam nalang ulit ako
ng maayos. Asar, inis, dismaya at kung ano ano pa ang naramdaman ko ng
mga sandaling yun. Pero sa kabila nun gusto ko pa rin syang makausap
at makita.



Tinawagan ko ulit si Rudy. Pero nagulat ako sa sabi ng kaibigan ko.
Naterminate daw, kasi ang nakaw sa opisina, pinang tustus sa bisyo nyang
drugs. At ang alam nila ay na Cebu na naninirahan.



Mula noon at ngayon ay wala ng akong alam kung saan at papano ko pa
mahahanap si Reinier. Sinubukan kong tumanbay ng boung araw at buong lingo
sa Divisoria nagbabakasakaling isang araw magkita kami. Sinubukan ko
rin lakarin ang Rivera street sa divisoria. Baka sakaling makita ko sya
dun. Lahat ginawa ko ang magtwag sa yellow pages-residential, internet,
myspace, friendster, at kung ano ano pa. Lahat na, pero wala pa rin
hanggang ngayon. Ngayon ng mga oras na ngayon.



At ito ulit ako nag babakasakaling mababasa nya to or may nakakakilala
sa kanya. Please, let me know.



Renier Pineda ang full name nya. Taga Soldiers Hills, Las Pinas at may
lola sya sa Rivera St, Divisoria. Nag aral sa isang computer school
(forgot the name) sa recto. Around 21-23yo na siguro sya ngayon. Gwapo,
kamukha daw sya ni Patrick Garcia, sabi nya. Hehe!

Sobrang miss ko na sya at sabihin ang mga bagay na hindi ko nasabi sa
kanya noon.



Umaasa na balang araw magkita kami. In the right time and in the right
place.

HIKAW Part 2
by exhibitioniststud25@...


Nag-exit sa Sta. Rosa, Laguna ang puting land cruiser na sinasakyan
nila Joseph patungong Tagaytay, Cavite upang doon ay ihatid sya ng
kanyang mga magulang sa unang pagsisimula ng taon ng kanyang
pagkokolehiyo, sa isang malaking seminaryo na noon ay tinutulungan ng
kanilang pamilya. Hindi naman nahirapan ang ama ni Joseph ng
ipinakiusap nito sa administrasyon ng seminaryo ang pagpasok ng anak
dito. Wala na rin masyadong tanong kung bakit bigla ang desisyon ni
Mr. Go sa bagay na ito. Marahil ay di na ibig pang makialam ng
seminaryo sa pampribadong buhay ng pamilya. Pribadong mga tao ang
pamilya Go, at ito marahil ang dahilan kung bakit maging sa ilang mga
standard na kuwestiyon ay maingat at mangilag itong sinagot lahat ng
ama ni Joseph, ng itinawag nya sa direktor ng seminaryo ang gagawing
pagpasok ng panganay na lalaki sa institutusyon. Di kasi basta basta
nakakapasok ang isang taong nagnanais magpari sa isang institutusyon
katulad ng seminaryong ito. Maingat at mapili sila sa seleksyon ng
mga estudyanteng nagnananais tahakin ang landas ng pagpapari. Ayaw
kasi nilang maging takbuhan lang ng mga taong naguguluhan sa buhay
ang institutusyon nila upang sa huli ay gawing panakip butas ang
pagsusuot ng abito sa tinatakasan nitong nakaraan o masamang
karanasan. Dahil na rin siguro sa mga tulong na naiaambag ng ama ni
Joseph sa seminaryo, kaya wala ng masyado pang itinanong ang rektor.

"Makakaasa po kayo Ginoong Go na nasa mabuting kamay ang inyong anak
na si Joseph" ani ng rektor. "Magsisimula ang taon ng klase sa
ikalawang linggo ng Hunyo, aasahan na lang namin ang pagdating ng
inyong anak." pagtatapos ng rektor sa kabilang linya. Nagpasalamat na
ang ama ni Joseph at binaba ang telepono sa kabilang linya.

Malayo ang tingin ni Joseph sa mga palayan at kakahuyang kanilang
dinadaanan. Nakatingin sya ng higit na malayo sa abot ng mga tanawing
ito, malayo ang tingin, nag-iisip, halos hindi umaalis ang paningin
nya sa labas. Parang wala nga syang kasabay sa loob ng sasakyan.
Naiisip ni Joseph kung tama nga ba ang desisyon nyang sumang-ayon sa
ama sa pagpasok sa seminaryo. Akala nya'y magiging madali ang lahat
nguni't ngayon ay parang nais na nyang tumalikod sa desisyong kanyang
pinagmunian ng matagal tagal ding panahon.

"Bahala na" sambit ni Joseph sa loob. Nasa isip ni Joseph na mali ang
gagawin nyang ito, nguni't wala na syang maisip pang ibang paraan. Di
na sya maaaring tumalikod pa. Wala na syang maisip na maidadahilan sa
mga magulang lalo na sa kanyang ama. Alam ni Joseph, sya ay tumatakas
lamang sa isang bagay sa kanyang nakaraan. Di na sya maaari pang
bumalik. Paninindigan na lamang nya ang isang ito. "Bahala na" huling
nasabi nya sa sarili.

"Sef, bakit di mo kainin ang tinake-out mong breakfast" mommy ni
Joseph. Lubos na nag-aalala ang ina dahil simula ng lumabas ito ng
hospital mula sa pagtatangkang pagpapakamatay, ay di na nya ito
kinakitaan ng gana sa pagkain. "Maaari mo man lang bang ubusin yan
sandwich mo, para naman may laman ang tyan mo, anak?" pakiusap ng ina.

"Mamya ko na ubusin to mommy, wala pa kong gana e." si Joseph habang
panay ang sulyap sa tanawin at mga puno sa daanan.

Mainit ang mga halik na iyon ni Gorge. Kakaiba sa unang halik na
dinampi nya sa mga uhaw na labi ni Joseph nang unang nagniniig ang
mga katawan nila at pagsaluhan ang isang bawal na bagay na marami ang
di nakakaunawa tulad ng ama ni Joseph. Marahan ngunit mariin ang
bawat halik ni Gorge habang sinasapo nya ang likurang ulo ng binata,
hinahaplos ang makapal at itim na buhok nito.

"Aahhhhhh….mmmmm" mga ungol ni Jpseph.

"I love u Gorge…mmmmm" mga bulong ni Joseph sa tainga ng lalaking
kaniig. Lalong naging mainit ang mga tagpong iyon ng sinuklian at
gantihan ng binata si Gorge. Kumakapa na rin ang mga kamay ng binata
sa matipunong katawan ng guro, hinawi ang puting polo nito at unti
unting ibinubukas ang mga butones. Ngayon ay sapo na ng kanang kamay
ni Joseph ang matikas na dibdib ng guro habang pinaglalaro ang
kanyang hintuturo at hinlalaking daliri sa mapupulang utong nito.
Panay ang ungol ng dalawa habang parang baliw na sila sa sarap na
nalalasap na gawa ng walang tigil nilang pagsiil sa kani-kanilang mga
labi. Hinubad ni Gorge ang suot na tshirt ni Joseph, at ng matambad
ang hubad na katawan nito ay sinapo nya ang mga dibdib nito at siniil
ng halik at sabay sipsip-halik ang ginawa sa kanang utong nito habang
himas himas ang kaliwa. Walang tigil ang ungol ng binata.

"Aannnngggg ssaaarappp….ahhhh…wag kang titigil…ituloy mo
lang…mmmmm"
impit na mga ungol ni Joseph habang patuloy sa pagsipsip sa utong nya
ang kanyang coach. Kinakapa na rin ni Gorge ang matigas na ari ni
Joseph kahit nasa loob pa ito ng maong na suot. Unti-unting binuksan
ang zipper at doon ay pinagsawa ang kamay na damhin ang matigas na
bagay na iyon. Lalo namang nabaliw sa libog ang binata. Sumasabay na
sa bawat paghimas ni Gorge sa kanyang ari. Iniangat ni Joseph ang
kanyang puwitan upang malayang mahubad ni Gorge ang kanyang maong at
puting brief. Sa isang hila lamang ng coach ay natanggal na nito ang
pang ibabang suot ng binata at doon nga ay natambad ang napakagandang
bagay na iyon para kay Gorge. Mamula-mula ang ulo ng ari ni Joseph,
tigas na tigas, nakaturo sa kanyang puson na parang sumasaludo at
sumasang ayon sa anumang bagay na maaaring gawin ng kanyang coach.
Sapo pa rin ni Gorge ang magandang kargadang iyon, habang walang
tigil sa pagdila at pagsipsip sa magkabilang utong ng kanyang
estudyante. Tumayo ng saglit si Gorge upang tuluyan na rin nyang
alisin ang natitirang saplot sa katawan. Tumayo rin si Joseph sa
pagkakahiga para tulungan ang coach sa ginagawang paghuhubad. Si
Joseph na ang naghubad ng pang ibabang suot ni Gorge, tinanggal ang
sinturon at ibinaba ang pantalon nito. Parang natigilan pa si Joseph
ng makita ang malaking bagay na nakabukol sa puting brief ni Gorge,
kinapa muna ito at hinimas, habang nakatitig sa mga mata ng guro.
Parang sinasabing, handang handa na sya sa anumang pagpapaligayang
kanilang gagawin.

Malaya nilang ipinadama ang pagmamahal na kanilang natagpuan sa bawat
isa. Di magkamayaw ang kanilang mga kamay sa paghaplos sa bawat
katawan. Palitan ng maiinit na halik. Puno ng pagmamahal.

"I love you, Gorge, ngayon ko lang naramdaman to, ganito pala feeling
kapag totoo yun feelings mo sa isang tao" si Joseph habang nakapikit
at dinarama ang mga maiinit na halik ni Gorge sa kanyang leeg.

"Ngayon ko lang naramdaman ang ganito Gorge, sobrang saya ko na
nakilala kita, ito na ata ang pinakamaligayang parte ng buhay ko" di
na nya napigil pang lumuha, habang magkaharap-mukha sila ni Gorge.

"O, akala ko ba masaya ka e bakit umiiyak ka" tanong ni Gorge.

"Wala to, sobrang saya ko lang, kasi kahit kailan di ko naisip na
pwede pala kong magmahal ng ganito" sambot ni Joseph.

"Sana ay wag matapos ang mga oras na magkasama tayo dahil di ko ata
kakayanin kung sakaling mawawala ka sa tabi ko" pakiusap ni Joseph.

"Don't worry baby" masugid na pang-aamo ni Gorge na parang bata ang
kausap.

"I wont let anything stand on our way, now that we've found each
other, I will do everything to keep us together, kahit daddy mo pa."
sabay halik nito kay Joseph sa bibig.

Di na rin napigil pa ni Gorge ang mapayakap ng mahigpit at aluhin ng
masuyo ang kanyang minamahal dahil alam niya kung ano ang klase ng
buhay meron si Joseph sa loob ng apat na kanto ng silid nito sa
kanilang magarang tahanan.

Nagpakaligaya ang dalawa sa bawat palitan ng matatamis at maiinit na
halik na kanilang iginawad sa isat isa. Patuloy ang mga haplos sa
bawat katawan. Siniil ng mga labi at dila ni Gorge ang kaliwang utong
ng binata habang nakasapo ang kaliwang kamay sa naghuhumindig nitong
ari. May puting likido na sa ulunan ng ari ng binata, ikinalat ng
kaliwang kamay ni Gorge ang malapot na bagay na iyon sa ulo ng
kargada ni Joseph at inihimas sa kabuuan. Noong una ay dahan dahan
ngunit habang tumatagal ay nagiging malalim ang bawat bate ni Gorge
sa malaking bagay na iyon, mariin, marahas, nakakakiliti. Kaya't di
mapigilan ni Joseph na sabayan ng ulos ang bawat bate na iyon ni
Gorge, umaangat ang kanyang puwitan sa kama sa tuwing uulos sya.

"Aahhhhhhhh….mmmmmmmmm, masarap Gorge, masarap…isubo mo na
ko…isubo
mo na plsssss" mga pabulong na pakiusap ni Joseph. Ngunit parang
hindi sya naririnig ni Gorge sa kanyang pakiusap, dahil ang kili-kili
naman nya ang pinagtuunan ng pansin ni Gorge, inamoy ang mabuhok na
parteng iyon ni Joseph….mabango…..saka siniil ng halik.
Napabalikwas
si Joseph sa sensasyon na idinulot ng paghalik sa kanyang kili-kili.
Di sya magkamayaw san ibabaling ang ulo at pano pipigilin ang kanyang
ungol.

"Aaahhhhhhhh…mmmmmmmmmmm" mga halinghing ng ligaya.

Matapos magsawa ni Gorge sa kili-kili ni Joseph ay unti-unti nyang
hinalikan ang leeg nito pababa sa puson ng binata, may iilang buhok
si
Joseph sa puson na lalong nakapagpainit ng pagnanasa ni Gorge.
Nakapikit ang mga mata, hinihintay ni Joseph ang mga susunod pang
gagawin ng coach, hanggang may maramdaman syang mainit na bagay na
kumubabaw sa kabuuan ng kanyang pagkalalaki. Mainit at madulas, nung
una ay sa ulo lamang, haggang pati ang katawan ng kanyang ari ay
isubo ng buong buo, ng buong pagmamahal.

"Aaaahhhhhhhh…..Gorggggggee…don't stop….mmmmmm" mga halinghing ni
Joseph.

Patuloy sa ginagawang pagsubo sa ari ng binata si Gorge, sinimulan
nyang paikutin ang kanyang dila sa pinaka ulo nito habang haplos ng
kamay ang dalawang bayag ng binata. Hanggang isubo na nya ang ulo at
parang lollipop na subo-luwa ang ginawa habang patuloy na pinaiikot
ang dila sa ilalim na bahagi ng ulo ng tigas na tigas na ari nito.
Makailang subo sa ulo ng kargada ni Joseph ay isinama na nya pati ang
katawan nito, sinagad na nya ang lahat ng lakas upang isubo ang
kaangkinan na iyon ni Joseph. Sumasagi sa kanyang ilong ang manipis
ngunit malagong balahibo ni Joseph habang walang tigil sya sa pagsubo
sa ari nito. Patuloy naman sa paghalinghing si Joseph, patunay na
naliligayan sa bawat gawin ng minamahal.

"Stop" bitaw ni Joseph habang iniaangat ang ulo ni Gorge mula sa
pagkakatungo sa ari nya.

"Why? Did I hurt you" maagap na pagtatanong ni Joseph.

"No, you were great as usual. But I want to return the favor, gusto
kong maramdaman mo rin ang sarap ng ginagawa mo sa kin." si Joseph.

Gusto sanang sabihin ni Gorge na di nya kailangang gawin iyon dahil
alam nyang hindi sya komportable doon. Ngunit wala na syang nagawa ng
isubo ni Joseph ng buo ang kaangkinan nya. Napasinghap na lamang si
Gorge. Malikot ang dilang pinagala ng binata at isinubo ang ari ng
guro. Parang batang tuwang tuwa sa kending kanyang subo subo.

"Hey, take it slow baby, dahan dahan lang, para lang naman sa yo yan
e, wala ka naman kaagaw" panunukso nito kay Joseph.

"Nasaktan ba kita" tanong agad ni Joseph, agad na iniluwa ang
kapirasong karneng iyon.

"No, I want you to take your time, so you can get use to it, alam ko
naman kasi na di ka pa sanay e" paglalambing nito kay Joseph.

Muli ay bumalik si Joseph sa pagkakasubo sa tigas na ari ng coach.
Nagugustuhan nya ang pagsubo dito ngunit hirap sya sa ginagawa dahil
nga talaga naman may kalakihan ang kargadang iyon ni Gorge. Katulad
ng sa kanya ay mamula mula rin ang koronang ulo nito, ngunit mas
higit itong mataba at mas may kalakihan ang ulo. Sige sa pagsuso si
Joseph, parang sanggol na ngayon lamang nahainan ng gatas. Sabik na
parang mauubusan ng gatas. Habang subo-subo nya ang ari ni Gorge ay
hinahaplos naman nya ang mga hita at puson nito na lalong
nakapagpadagdag sa sensasyong nadarama ng guro.

"Aaaaahhhhhhhh…..mmmmmmmm…saraapppp………Ssseffffff….don't
stop….you're
learning a lot….." nanunukso pa rin si Gorge habang impit na
napapapikit sa ligayang dulot ng pagsuso ni Joseph sa kanyang ari.

Lalo namang ginalingan ni Joseph ang ginagawa. Nandoong isubo at
dilaan nya ang mga bayag ng guro, na lalong nagpapaangat sa pwitan
nito. Mas lumakas ang mga halinghing ni Gorge, tanda na naliligayahan
sya sa handog na iyon ni Joseph sa kanya.

Gumiya si Gorge mula sa pagkakahiga at kinakapa ang ari ni Joseph.
Paliligayahin din nya si Joseph katulad ng ipinararamdam nito sa
kanya. Nagbaliktaran sila ng posisyon at ipinagpatuloy ang pagsubo sa
bawat ari ng isa't isa. Walang tigil na mga halinghing ang bumibingi
sa loob ng apat na sulok na kwartong iyon. Mga impit na ligaya mula
sa dalawang taong pinagsanib ng laman. Masuyo. Marahan. Masarap.
Mapagmahal.

Napasigaw na lamang si Joseph ng maramdamang pupulandit na ang
kanyang katas. "Take it out Gorge….lalabasan na koooooo….malapit na
koooooo" si Joseph. Ngunit parang bingi si Gorge sa mga salitang iyon
ni Joseph, wala pa rin syang tigil sa pagsuso sa ari nito, handang
tanggapin ang bawat katas na iyon ng minamahal.

Habang binabate ang sariling ari, ay patuloy ang pagsuso ni Gorge kay
Joseph. "Malapit na ko….ahhhhhhhhhhh….ayannnnn naaaaaaaaa" impit na
sigaw ni Joseph habang pumupulandit ang masaganang katas. Wala namang
tigil si Gorge sa pagsuso kay Joseph, nilunok lahat ang mainit na
katas ni Joseph. Napahiga at bumulagta na lang si Joseph matapos
maubos ang lahat ng katas nya. Pilit na inaabot ang mukha ni Gorge.
At doon nga ay isa pang mainit na halik ang iginawad nya sa
minamahal.

"I love you" si Joseph.

"I love you more"si Gorge habang haplos nito ang mukha ng binata.

"Sef? Sef andito na tayo, gising ka na anak" mommy ni Joseph.
Ginigising sya dahil nakarating na sila sa kanilang destinasyon.
Pupungas pungas pa ang binata mula sa pagkakaidlip. Nakatulog pala
sya. Panaginip lang ang lahat. Isang alaala na laging gumigising sa
kanya. Naramdaman ni Joseph na matigas ang ari nya sa mga pangyayari,
kaya sinabi nya muna sa kanyang ina na mag-uunat unat muna. Nauna ng
bumaba ang kanyang ina kasama ang ama, habang hinihintay sya sa labas.

Biglang inatake ng lungkot si Joseph. Naalala na naman nya si Gorge.
Gusto man nyang kalimutan ang lahat ngunit paano, naitanong nyang
muling sa sarili. Halos mag-iilang buwan na rin ang nakaraan ng
nagdesisyon syang kalimutan na lang si Gorge. Ngunit haggang ngayon
ay may nakatanim pa ring pait at hapdi sa kanyang puso. Nais nyang
kalimutan ang lahat ngunit sa tuwing naaalala nya ang mga bagay na
pinagsaluhang dalawa ay para itong kutsilyo na paulit ulit na
gumagawa ng bagong sugat na di naghihilom. Hanggang ngayon ay
tinatanong nya ang sarili kung bakit sya hindi ipinaglaban ni Gorge.
Kahit noon pa ma'y sinabi na nya kay Gorge na kung kailangan nyang
mamili sa kung kahit ano, ito lamang ang pipiliin nito, kahit na
itakwil pa sya ng kanyang mga magulang. Sa murang edad na iyon ni
Joseph ay tunay na ang kanyang pakikitungo sa taong akala nya ay
ganito rin ang isusukli sa kanya. Masakit ang magmahal, sa tingin ni
Joseph ay hindi na ulit sya magmamahal ng katulad ng inialay nyang
pagtingin sa guro. Maging sa sarili ay hindi na sya sigurado.
Maraming bagay ang nabago sa pagkatao nya simula ng naganap ang mga
insidentend gumising sa kanyang kamulatan. Ngayon ay alam na niyang
hindi pala madali ang umibig, lalo na't ang iniibig mo'y kapwa mo
lalaki. Nagkaron sya ng galit sa sarili kung bakit nya pa naramdaman
ang bagay na iyon. Kung may magagawa sya'y ninais na lamang nyang
maging isang tunay na lalaki na nagmamahal sa kung ano ang itinakda
ng tadhana. Wala na rin syang magagawa pa. Kaya nga ng umagang iyon,
kahit na may takot at pag-aalinlangan ay nagdesisyon na syang ituloy
na lamang kung ano itinakda ng panahon para sa kanya. Napapikit si
Joseph, huminga ng malalim sabay bukas ng pintuan ng kotse.

Maganda ang umagang iyon, maliwanag ang sikat ng araw sa malamig na
klima. Iba kasi ang klima sa tagaytay lalo na't umaga. Para kang nasa
Baguio, dahil mataas na lugar ito. Kaya maraming mga turista ang
nagtutungo dito upang magpalamig at mamasyal. Iba rin ang simoy ng
hangin, maaliwalas at sariwang hangin na lalong pang pinabango ng mga
nagsisibulang bulaklak sa paligid. Nasisilaw si Joseph sa araw, kaya
pagkalabas ng kotse ay agad nitong sinuot ang bagong sports shades na
binili nya sa Rudy Project store sa Alabang Town Center ng minsang
magshopping sila ng mommy nya dun. Lalo namang nagmukhang gwapo at
maporma ang binata sa pagkakasuot nya ng dark shades na iyon. Aninag
lalo ang kinis ng balat sa mukha dahil contrast sa dark shades nya
ang makinis at malagatas nitong kutis. Sa tindig at porma ni Joseph,
parang may artistang dumating sa seminaryo.

Nasa likod ng mga magulang ay tinahak nila ang office ng rektor upang
personal na ipagkatiwala si Joseph ng ama. Patingin tingin naman si
Joseph sa bagong lugar na iyon. Ito na ang magiging tirahan nya sa
mga susunod na araw. Parang isang malaking kulungan ang tingin ni
Joseph sa seminaryo. Ngunit kakaiba sa mga selda sa mga kulungan,
malaki ito, maluwag at tahimik. Halos mabingi nga si Joseph sa
katahimikang sumalubong sa kanila, mga pagtilaok ng manok at tunog ng
mga kulisap ang sumalubong sa kanila pagkababa ng kotse. Naninibago
si Joseph. Malaking pagbabago ang mga mangyayari sa kanyang buhay sa
mga susunod na araw. Di naman sya alinlangan na, dahil kasubuan na
nga naman ito. Ngunit nagustuhan naman nya ang nakakabasag taingang
katahimikan, ito ang kailangan nya, nasaloob nya sa sarili. Dito'y
malayo sya sa ama, ang pinakamahalagang bagay kung bakit nya ninanais
na magseminaryo. At isa pa ay ang takasan ang mapait na nakaraan.

Sa isang malaking pinto pumasok ang mga magulang. "Joseph, bilis! At
maraming pang dapat tapusin" ama ni Joseph tinatawag sya upang
pumasok na sa silid ng rektor, napiit kasi ang mga paa sa
pagkakalakad dahil sa pagmumuni muning ginagawa. Dali-dali ay pumasok
nga ang tatlo sa kwarto ng direktor ng seminaryo.

"Ipapatawag ko lamang ang magiging kasama mo sa kwarto at kaklase mo
na rin sa ilang subjects, si Alfonso" sambit at pagtatapos ni Fr.
Jeremy.

"Si Alfonso ay halos ka-edad mo lang rin, galing syang Cebu, at dito
rin sya ipinadala ng kanyang pamilya, sa tingin ko ay magkakasundo
kayong dalawa. Pumindot sa speaker phone si Fr. Jeremy at ipinatawag
sa sekretarya ang binatang nabanggit.

Nagpaalam na ang mga magulang ni Joseph sa rektor at ipinagbilin na
lamang ang kanilang anak, habang kausap ni Fr. Jeremy ang ama ay sila
naman ng ina ang nag-usap sa isang sulok. Niyakap sya ng ina, tanda
na mamimis nyang lubusan ang panganay na lalaki. Bumulong ito sa
anak.

"Bahala ka na sa sarili mo Sef, pagpasensyahan mo na ko at wala akong
nagawa sa bagay na ito. Sana ay maintindihan mo ko. At sana'y
maintindihan mo rin ang daddy mo" habang hawak ng ina ang kanyang
maamong mukha.

"Love you, anak. Mag-iingat kang palagi. You have your cellphone with
you, just call me if there's anything you need, ok" yun lang at
yumakap muli ang ina sa anak. Pigil luha sa nadarama ng mga sandaling
iyon, maging si Joseph ay pigil luhang nagpaalam sa ina.

"Gilda, let's go" tawag ng ama sa ina.

Di man lang sya tiningnan ng ama. Malayo na ang mga magulang sa
hallway na nilalakaran ay lalong nadagdagan ang galit na nararamdaman
sa ama. Hindi man lang syang nagawang sulyapan ng ama. Hindi na rin
naman inaasahan pa ni Joseph ang ganun, kilala na nya ang kanyang
ama, hindi ito gagawa ng bagay na katulad ng inaasahan sa isang
mapagkalingang ama. Hindi na rin nya ito hinahanap sa ama. Marahil
nasanay na sya.

"Joseph?" tinig ni Fr. Jeremy saka lamang nyang napansin na naroroon
pala ang direktor may kasamang isang lalaki na sa tingin nya ay
kasing-edad nya, maliit nga lang ito ng isang pulgada, moreno ngunit
mapupula nag labi. Makinis ang mukha, halatang nanggaling din sa
mayamang pamilya. Nabanggit nga kasi kanina ni Fr. Jeremy na galing
ito sa Cebu. Sa tindig nito ay halatang matikas ang pangangatawan.
Mas maganda ang katawan ng taong ito kaysa sa kanya. Sa tingin ni
Joseph ay dulot ng mahabang taon na ng pag gi-gym.

"Ijo ito si Alfonso, sya ang makakasama mo sa kwarto, magiging
magkaklse din kayo" panimula ni Fr. Jeremy.

"Alfonso si Joseph, bagong estudyante natin. Ikaw na ang bahala kay
Joseph, Fonsy ha" pagtatapos ni Fr. Jeremy saka sabay ng pagpasok sa
kanyang kwarto.

"Hi, I'm Fonsy, and your name is?" patanong na wika ni Alfonso kay
Joseph habang iniaabot ang kanang kamay nito.

"Joseph Emerson Go" sambit ni Sef.

"Ang pormal mo naman tol, may nickname ka ba?" natawang banggit ni
Alfonso.

"Friends back home call me Sef, probably we can start with that name,
is that cool?" sabay abot ng kanang kamay nya kay Alfonso.

Mahigpit ang pagkakakamay ni Alfonso kay Joseph. Tanda ng kompyansa
ng isang tao sa sarili. Mukha naman nga talagang nanggaling si
Alfonso sa isang de buena familia sa Cebu. Sa tangkad nitong 5'9",
balingkinitang katawan, matangos na ilong at malapad na mga balikat
at dibdib, ay masasabing isang tipikal na pinoy adonis si Fonsy.
Mukha pang palakaibigan at masiyahin. Naisip ni Joseph na mukhang
magkakasundo naman sila ng bagong kamag-aral.

"Where are your things dude? Samahan na kita sa kwarto para di ka
maligaw" si Fonsy, para ngang magiliw itong tao na ito, naisaloob ni
Joseph.

"I left it on the lobby, dun ata ibinababa ng driver e" sagot ni Sef.

"Whoa, driver? Wow, tol sosyal mo naman padriver driver ka pa a"
panunukso ni Alfonso sa bagong kamag-aral.

Patay malisya lamang si Joseph at sinabi na lang na wala iyon. Saka
tinungo ng dalawa ang lobby ng seminaryo upang hakutin ang mga gamit
ng binata. Inakbayan ni Alfonso si Joseph patungong lobby, pakiramdam
nito ay malapit na agad sila sa isa't isa. Wala lang naman ito kay
Joseph dahil ang mga kaibigan nya ay ganito rin pag magkakasama sila
sa mall sa tuwing gumagala sila upang manood ng sine o kung minsan ay
kumain at mamili.

"Bukas pa naman magsisimula ang klase, pwedeng magpahinga ka muna at
mag-ayos ng mga gamit mo. Dito ang kama mo malapit sa bintana" sabay
lapag ng isang bag ni Joseph sa kamang iyon. Wala namang imik si
Joseph. Nakikinig lang sa bawat sabihin ni Alfonso.

"Walang aircon dito kasi malamig pag gabi, kaya may mga comforter
tayo. Pero may heater ang mga showers dahil di mo kakayaning maligo
sa umaga dahil sa lamig. I hope you brought a lot of sweaters and
jacket o kahit anong panglamig, kasi malamig talaga dito" wika ni
Alfonso habang iniaayos ang kabinet na maaring pagsalansanan ng mga
gamit ni Joseph.

"Inayos ko na tong kabinet para share tayo, akin tong kaliwang parte,
sa yo naman tong kanan" dagdag nya habang ipinapakita ang kalooban ng
kabinet.

"Ito naman ang banyo, may shower, may sink at de-flush naman kaya di
ka maninibago" habang itinuturo kay Joseph ang banyo at iminumonstra
ang mga pasilidad ng silid.

Gumayak palabas ng silid si Alfonso at nagsalita "If there's anything
you need sir, you just call on me and I will gladly help you" sabay
tungo na parang nambubuska na parang isang service room attendant.

Natawa lang si Joseph. Ito ang unang pagkakataong napatawa sya. At si
Alfonso ang unang taong nakagawa niyon. "Loko ka talaga, tol" patuloy
sa pagngiti ngayon si Joseph.

"Pano kasi kanina ko pa napansin, na parang napakapormal mo. Hindi ka
pa pari tol, kaya magsaya ka pa. Masyado kang seryoso, kanina ko pa
napansin na kunot noo mo e. Wala ka ng magagawa nandito ka na, so why
not make the best out of it?" patuloy na pang aalaska ni Alfonso.

Natatawa lamang si Joseph. "Salamat Fonsy ha, buti na lang masayahin
kang tao, kung di feeling ko mapapraning na ko tol" sabay tapik sa
balikat ng bagong kaibigan.

"Kung may problema tol, sabihin mo lang, makikinig ako. Ako rin naman
marami rin akong problema. Pero saka na natin pag-usapan yang mga
bagay na yan. We will have the pleasure of time on talking about all
of them later. Sa ngayon, ayusin mo na ang mga gamit mo ng
makapagpahinga ka na, alam ko kasi malayo pa ang pinagdrive nyo.
Punta muna ko sa garden dahil nagpapatulong sa kin si Fr. Nestor sa
mga bagay dun e. Si Fr. Nestor nga pala ang councillor dito sa loob.
Basta pag may problema tol, sabihin mo lang, k, sige mauna muna ko"
sabay sarado ni Alfonso ng pintuan.

Naiwan si Joseph na nakatitig sa silid. Hindi sya dito nakatingin. Sa
mas malayo. Pinakikiramdaman ang bagong mundong kanyang pinasok.
Matapos ang ilang minuto, kumilos upang magsalansan ng kanyang mga
gamit.