Kirara  

Kirara

Madalas akong magpunta sa Sing-along Bar na iyon sa may gawing
Espanya,Manila. Maliit lamang ang lugar at madalas ay punuan. Mga
pitong mesa lamang ang nandoon at sa may harapan ay ang maliit na
Stage kung saan umaawit ang mga taong nais umawit. May maliit na
monitor sa bandang gilid upang masabayan mo ang awit kung di mo alam
ang lyrics ng iyong kinakanta. Bagamat wala akong makitang karangyaan
kumpara sa ibang sing-along bar ay naging paborito kong past time ang
magpunta roon tuwing biyernes ng gabi. Masarap ang mga inihahandang
pulutan,malamig ang inihahaing beer at higit sa lahat,naging paborito
ko ang sing along host nila na kung tawagin ay Kirara.
Isa syang tipikal na baklang kanto. Magaslaw kung kumilos,malakas
humalakhak at magaling magpatawa.
Kung iisipin,walang espesyal kay Kirara,pangit nga siya kung
tutuusin.Magmula sa kulot kinky na buhok na hanggang
balikat.Makatawag pansin ang malalaki at dilat na mga mata. Ang sarat
niyang ilong ay halos hindi na makitaan ng butas. At busalsal ang
kanyang mga labi na madalas ay napapalamutian ng mumurahing lipstick
na binili lang niya sa bangketa sa Quiapo. Sunki sungki din ang
kanyang mga ngipin na madalas pa namang makita kapag siya ay
ngumingiti. At higit sa lahat, siya ay isang negro. Sunog ang balat
niya na ayon sa mga usapan ay nakuha niya sa ama niyang afro american
na hindi na niya nagisnan dahil nabuntis lamang nito ang kanyang
inang nagtatrabaho sa isang bar sa Olongapo noong araw.
Magkagayon man, ako ay aliw na aliw sa kanya. Parang nawawala ang
lahat ng problema ko kapag siya ay aking naririnig na umawit at
magpatawa. Madalas pa nga ay niyayaya ko siya sa aming table na labis
ikinaiinis ng tatlo kong barkada na kasakasama sa lugar na iyon.
"Ano ka ba?huwag mo na ngang tawagin dito yang balugang
iyan..Nagiging cheap tuloy ang dating ng table natin.." madalas ay
tutol ni Robin ang aking bestfriend. naalibadbaran daw siya sa itsura
ni Kirara. Pero huwag ka,grabe ang lakas ng tawa niya kapag nagsimula
nang bumirit ng mga jokes niya si Kirara. Hindi ko na lang pinapansin
ang mga kaibigan ko. Basta ako, masaya kapag nakikita ko ang baklang
balugang ito. At pag ako ay aalis na,di ko nakakalimutang abutan siya
nang kahit isandaan man lamang na labis niyang ikinatutuwa. At kung
ako naman ay bagong sweldo,May mga pasalubong pa kong pagkain na
binili ko sa nadadaanan kong Fastfood.

Marahil ay pinahahalagahan ni Kirara ang mga ipinapakita kong
kabutihan kaya't sa tuwing ako'y naroon,hindi siya magkamayaw sa pag-
iintindi kung ano pa ang kailangan naming magbabarkada sa aming
inuman. Hindi rin ako umuwi na hindi niya ako inihahatid hanggang
ako'y makapara ng taksing maghahatid sa akin pauwi sa aking tahanan.
Napapansin ng aking mga kaibigan ang labis kong pagkagiliw kay
Kirara. Madalas ay pinagdududahan na nila ako.
"Pare,kung di lang pangit iyang si Kirara, iisipin kong gusto mo
siyang patusin.." Sabi ni Fred isang gabi. Isang ngiti lamang ang
aking itinugon.
"YUCK!Pare,huwag kang makalapit lapit sa amin pag naging siyota mo
yung siyokoy na iyon." Kunwari'y nadidiring sabat ni Leo, ang kabigan
kong pilit nagpakalalaki gayung galaw pa lang at pananalita ay
mahahalata na ang pagkaberde ng dugo.
Lahat ng kanilang patutsada ay hindi ko pinansin. Dahil alam ko ang
totoo. Wala akong gusto kay Kirara, ni hindi rin sumagi sa isip ko na
patusin man lang siya.
Basta may isang bagay sa kanya na labis nagpapahanga sa akin. Hindi
siguro sa kanyang panlabas na kaanyuan, subalit marahil ay akin pang
tutuklasin.

Sa tuwing kami ay mag-uusap habang hindi pa siya nakasalang sa
stage.Lagi kong naririnig ang malutong niyang halakhak. Ngunit sa
kanyang mga mata ay nababanaag ko ang lungkot na hidi ko maipaliwanag.
Treinta'y sais lamang daw siya subalit ang tingin ko sa kanya ay
mahigit pa roon dahil kung susuriin ang mga kulubot niya sa mukha ay
parang tanda iyon na napakadami na niyang pagsubok na pinagdaanan sa
buhay. Alam ko pilit niyang pinaglalabanan ang mga hinanakit na
naipon sa kanyang dibdib.
" Kirara, nasaan ang pamilya mo?" minsan ay itinanong ko sa kanya.
" Wala na akong kinagisnang pamilya.Lumaki ako sa isang tiyahin ko
na madalas ay binubugbog ako. Di ko na nagisnan ang nanay ko.Punyeta
siya!Bata pa lang daw ako nilayasan na niya at sumama sa isang kano
papuntang America. Siguro nahulaan na niyang lalaki akong
pangit..Mahadera ang nanay kong iyon.Hahahaha!" sagot niya na
sinabayan ng halakhak. Di nakaligtas sa aking paningin ang namuong
luha sa gilid ng kanyang mata. Pilit mang itago iyon ng malutong
niyang pagtawa ay di maikukubli ang pait na nararamdam niya tuwing
nababanggit ang salitang pamilya.
Sa puntong iyon ay parang nagsisi ako kung bakit inurirat ko pa ang
mga bagay na iyon.
itinuloy na lang namin ang aming pag-inom na sinasabayan ng pagngata
ng pulutang French Fries at Sisig.
Araw na naman iyon ng Biyernes. Pupunta ako sa Bar na iyon.
Kaninang umaga ay niyayaya na ako ng mga kaibigan ko na magtungo daw
kami sa isang bar sa Malate,Ang Red Banana,marami daw kababalghang
nagaganap doon lalo na sa ikalawang palapag. ngunit di ako
pumayag.Sinabi kong pupunta ako sa dati naming pinupuntahan at kung
ayaw nilang sumama ay bahala sila.
Hindi nila ako napilit. Problemado ako nang araw na iyon. Naakasira
kami ng aking mahal at tuluyan nang naghiwalay tatlong araw na ang
nakakaraan. halos hindi ko makayanan ang sakit dahil tatlong taon din
ang aming pinagsamahan. Alam namin na mahal namin ang isa't isa
ngunit kapwa ayaw sumuko ng isa sa amin dala ng mataas na
prinsipyo.Gusto kong maglasing upang makalimutan ang lahat lahat.
Alas-onse na ng dumating ako sa sing-along bar. Tulad ng dati ay
nandoon si Kirara. Nakangiti...Para bang laging handang saluhan ang
lahat ng nalulungkot.
Hiniling ko sa kanya na saluhan ako sa pag-inom buong gabi..
Ipinagtapat ko ang aking suliranin na bumabagabag sa aking isipan.
Sa pamamagitan ng paghagod sa aking likod at minsanang pagtapik sa
balikat ay naramdaman ko ang kagustuhan niyang damayan ako sa aking
suliranin.
"Alam mo masuwerte ka..Kasi nasusubukan mo ang mga bagay na
iyan.Ang magmahal." wika niyang wala nang bahid ng pagpapatawa.
"Bakit,di ka pa ba nagmamahal?" tanong ko na nakatitig sa kanyang
dilat na mga mata.
"Ang magmahal oo. Pero ang mahalin ay hindi pa..Ewan ko ba..sino
ba naman ang magmamahal sa akin?Bumibili na nga lang ako ng lalaki
eh.. Wala na akong pambili ng ulam,pambayad ng bahay at pambili ng
mga isusuot ko dito sa Bar.Inuubos kasi ng lalaki ko. Hayan..poor
tuloy ang lola mo." sagot niya na patuloy ang paghagod sa aking
likuran.
Mabilis na nakalipas ang oras..Ang dami kong
nainom..isa..dalawa..sampu..labing-isa..labing dalawang bote ng Red
Horse ang aking nainom..Halos hindi na ako makagulapay sa aking
kalasingan.Ngunit alam ko pa ang nangyayari sa paligid. Kinuha ni
Kirara ang Bill ko. Sinenyasan ko siyang siya na ang ang dumukot sa
pitaka ko. Dahil alam ng iba na lasing ako,unahan sila na sila na raw
ang maghahatid sa akin. Ngunit hindi pumayag si Kirara..Iuuwi raw
niya ako. Dinig ko ang hagalpakan ng mga nanduon ngunit di ako
makasagot. Groge nga ang aking kilos ngunit pili kong pinaglalabanan
ang antok..hanggang tuluyang ginapi ng kawalang malay ang aking diwa.
Nagising ako sa mainit na bagay na iyon na dumampi sa aking noo.
Dumilat ako. Nanibago ako sa nabungaran kong kapaligiran.Hindi ito
ang aking kwarto. Nabanaagan ko ang pamilyar na mukha na nakatanghod
sa akin at pinupunasan ng bimpo ang aking mukha. Si Kirara..Tatayo
sana ako ngunit naunahan na naman ako ng sobrang pagkahilo..Nanatili
na lamng akong nakahiga.Pinapakiramdaman ko kung ano ang gagawin ni
Kirara. Kung gagalawin ba niya ako at pagsasamantalahan ang aking
kalasingan.
Ngunit lumipas ang matagal na sandali ay wala siyang ginawa. maingat
niya akong kinumutan at pinatay na ang ilaw sa munting kuwartong iyon.
Iniisip ko na tatabihan niya ako sa kama at gagawa ng maitim na balak
ngunit mali ako. Nahiga siya sa sahig at hinayaan akong matulog sa
kanyang matigas na papag..
Nakatulog na naman ako nang biglang nagising ako sa pasalyang
pagbukas ng pintuan.
Bumukas ang ilaw..tatlong lalaking kabataan ang pumasok..Nagkuwari
akong tulog..Handa sa anumang mangyayari..
"Oh papa,bat ngayun ka lang.Syanga pala dito ko na pinatulog iyong
isang kustomer ko sa Bar.Hindi na kasi kayang umuwi.May mga kasama ka
pala?" papungas-pungas pang bati ni Kirara sa mga bagong dating.
Sinilip ko sa pamamagitan ng pagdilat ng kaunti ng isa kong mata ang
mga lalaki.Nakatagilid ako kaya hindi halata na gising ako.
Nabanaagan ko ang lalaking tinawag niyang papa.Marahil ay mga beinte
sais na ito at gayndin ang mga kasama. Mga may itsura ngunit mga
mukhang addict. Nakadama ako ng takot. Di pa rin ako kumikilos.
"wala akong pakialam kung sino man ang patulugin mo dito.Kailangan
namin ng pera..Pambili ng Bato. Bitin kami kanina eh." sagot ng
lalaki habang ang dalawang kasama nito ay nakasalampak sa sahig at
naninigarilyo.nakamasid lang sa nangyayari.
"wala akong pera.pambayad ng kuryente yung naitatabi ko na lang"
"Putang ina mo kang gaga ka.Hihiyain mo ba ako sa mga kaibigan ko?"
pakasabi niyon ay binirahan ng suntok si Kirara..Sabay dagok sa ulo
na siyang ikina lupasay nito.
"Ughh!Bert,hwag..Parang awa mo na..may tao.." nakaluhod na
pagmamakaawa ng bakla.
"Ano ngayong kung may tao?Gusto mo bugbugin ko rin ang tarantadong
bisita mo?" galit na tugon ni Bert. sukat sa narinig ko ay kumuyom
ang mga palad ko upang ipagtanggol ang sarili ko kung sakali. ngunit..
"Huwag!! Sige..ibibigay ko na.." Kunuha ni Kirara sa kanyang
aparador sa ilalaim ng mga damit ang naitatabing pera.
Pagkaabot ay mukhang nasiyahan si Bert at ang kanyang mga kasama.
"iyan ang gusto ko sa iyo..Ummm" hinahalik halikan na ni Bert Ang
Batok ni Kirara..Ikinikiskis ang kanyang matambok na harapan sa
puwetan nito.
"Alam mo ba kung bakit isinaman ko ang mga kaibigan ko?Para
makatikim ka naman ng ibang putahe."
nagsilapitan ang dalawang lalaki sa bakla.Kitang kita ko habang
ikinikiskis nila ang harapan kay Kirara.Nadarang na rin ang bakla at
siya na mismo ang nagbukas ng pantalon ni Bert.Minsan pa,nasilayan
niya ang kanyang pinananabikan.Napakalalaki ng bukol nito sa itim na
brief na suot nito.Nakita kong naghahalikan naman ang mga kasama ni
Bert.Pilit sumali si Bert sa halikan ng dalawa.talo silang nagsasalo
ng laway ng bawat isa.Si Kirara ay abala sa pagbubukas ng siper ng
dalawa.Wala siyang istulak kabigin ng kapwa hubo na ang pantalon at
brief ng tatlo sa harapan niya.Ang lalaki ng mga tarugo ng mga
ito.Una niyang isinubo ang batuta ni Bert.Isinubo niya ang makintab
na ulo.Naglawa ang kanyang bunganga sa laki ng titi nito habang ang
isa niyang kamay ay nakahawak sa lalaking ang pangalan ay Rey.
Naghahalikan naman ng walang patumangga ang tatlong lalaki.isinubo ni
Kirara ang titi ng ikalawang lalaking si Bon.Umm,inamoy amoy pa niya
at saka dinilaan ang ulo at tuluyang isinubo.Naririnig ko pa ang
kanyang paglunok .napuno ng halinghing ang kwartong iyon. Nag-init na
rin ang aking pakiramdam sa aking nakikita.Ngunit hindi ako
kumilos.Hinayaan kong matikman ni Kirarang mag-isa ang kaligayahang
iyon.
NAkita ko kung paano halinhinang isubo ni Kirara ang bawat titi sa
kanyang harapan.Naupo na si Bon sa bangko at nasa tabi niya
siBert.Naghahalikan sila ng todo.Si Bin ay nanatili sa
pagkakatayo.salit salitan kung isubo ni Kirara ang dalawa.
"Ako naman...ohhh..oohh."
"Ako rin ahh.." pilit kinukuha ang ulo ni Kirara.
si Bon ay kumuha ng laway sa kanyang bunganga..Binasa ang kanyang
malaking tarugo ay saka sinalsal. Nang ganap na madulas na ang ari ay
kanyang nilapitan ang nakatuwad na si Kirara.
Hinila niya paibaba ang saplot nito na nagpalitaw ng mabutong pwet
nito. sinundot niya ng daliri ang butas ng pwet nito.Pinatuluan din
niya ng laway..
Lumuhod siya sa likod nito at itinutok ang naghuhumindig na sandata.
Tuluyan siyang nakapasok sa masikip na lungga..
"OOh shit.Masikip pa rin ang pwet mo..Masarap pa ring kantutin."


wala silang kamalay malay na napapanood ko sila..
Hindi nakatiis si Rey at itinutok niya ang kanyang batuta sa sa butas
ni Bert.Pinatayo niya ito habang walang tigil na tsinutupa ni Kirara.
"Ahhh sige kantutin mo ako katulad ng ginagawa ni Bon sa balugang
iyan"
sa pamamagitan din ng laway ay nakantot ni Rey si Bert.Umayuda ito ng
umayuda.Kadyot dito,kadyot doon.Basang basa ng pawis ang apat habang
nagpapasasa sa pagpapaligaya.
Nakita ko na umunat ang katawan ni Bon.tanda na malapit ng lumabas
mula sa kanya ang dagta ng kaligayahan.
Sunod sunod silang nilabasan.isinubsob ni Bert ang titi sa bibig ni
Kirara.Si Rey ay kumadyot ng matindi sa pwet ni Bert.At si Bon ay
pinatalsik sa kaloob-looban ni Kirara ang makatas na tamod.
pawis na pawis sila ng makatapos.Nakita ko pang naghahalikan ang
talong lalaki habang nakatingin lang si Kirara. Para siyang batang
naiinggit sa mga kalaro.
Pagkahugas ng mga ari nila ay agad na sumibat ang tatlo.naiwan si
Kirara na hawak pa ang garapong pinaglagyan ng perang inipon niya
para sa kuryente at tubig. Panibagong pag-iipon na naman ang kanyang
gagawin..Napabuntong hininga siya.At nakita ko ang pagbalong ng
masaganang luha mula sa kanyang lmga luwang mata.
marahil iniisip niya,Ilang oras na pagpapatawa na naman ang kanyang
kailangng gawin upang pakaipon na naman ng sapat na halaga para sa
pambayad ng kanilang kuryente.
Kinabukasan.Lubos akong nagpasalamat kay kirara.Hindi ko binanggit na
alam ko ang mga nangyari kagabi.
Dumukot ako ng limandaan sa wallet.Pilit niyang tinatanggihan ngunit
ipinilit ko iyon sa kanyang kamay.Alam ko kailangan niya iyon.
Umalis ako na taglay ang paghanga sa isang pangit ngunit ubod ng bait
na nilalang..Di na ako muling nagbalik sa Bar na pinagtatrabahuan ni
Kirara..Ayaw kong makadama ng awa sa kanya..

Enero nitong taong ito.Birthday ng kaibigan kong si Robin at pinilit
na doon na lang kami sa bar sa Espanya mag-celebrate ng kaniyang
kaarawan dahil ala daw siyang malaking budget.Ayaw ko mang bumalik ay
napilitan ako upang pagbigyan ang isang kaibigang may kaarawan.
Araw ng Biyernes iyon at alam kong araw ni Kirara iyon.Nakadama ako
ng pananabik habang tinatahak ng sasakyan ni Robin ang daan patungo
sa bar na iyon. Masaya ako at makikita ko uli ang kaibigan kong si
Kirara.
Mahigit isang taon na rin ang lumipas buhat ng huli akong magpunta
doon. nakahanap na rin ako ng bagong mamahalin at kasama namin siya
ng barkada ngayon.
Wala pa ring pagbabago ang lugar na iyon.Maliit pa rin.ganoon pa rin
ang ayos..ng loob..ng stage..
Ngunit parang may kulang..Si kirara..
Nahalata ng mga kaibigan ko ang aking paghahanap at itinanong sa
waiter doon kung nasaan na si Kirara..
Nagulat ako sa sinagot:
"Naku patay na po. Noong November pa po.Napatay ho ng ka live-in
dahil ayaw magbigay ng pera..Siya po ba si sir albert?Naku lagi ho
kayong ikinukuwento dito nun. kayo raw ho ang bestfrend niya.."
Umalis na ang waiter matapos iserve ang aming order.
Mag-mamadaling araw na..Mga sampung bote na ng redhorse ang nainom
ko.Pero hindi pa ako lasing..Pilit kong inaalala sa lugar na ito ang
mataginting na halakhak ng isang taong minsang naging bahagi ng aking
buhay..
Kung nasaan man siya ngayon.Siguro masaya na siya..masayang
masaya..wala ng aalipusta,bubugbog sa kanya.Hindi na rin siya bibili
ng pagmamahal. Dahil sigurado ako maraming nagmamahal sa kanya
ngayon..kung nasaan man sya..