Uhog at Grasa  

UHOG AT GRASA

Taon 1952. Anim na taon lamang ako noon pero natatandaan ko pa at
nararamdaman ko pa hanggang ngayon sa aking katawan ang init at
hangin ng bawat tanghali noon sa piling ni Roy. Natatandaan ko pa rin
kung ano ang amoy ng maruming tshirt na suot niya na may magkahalong
langis ng kotse at lupa dahil sa paghiga niya sa ilalim ng sasakyan
kapag may ginagawa o may hinihigpitan siyang turnilyo doon. Twenty
years old pa lang si Roy noon. Pero sa edad kong anim, ang tingin ko
sa kanya ay isa nang mama. Kapit-bahay namin siya, anak ng teacher sa
public high school na si Mrs Abad. Mabait siya sa akin. Lagi siyang
nakangiti at kinukuwentuhan niya ako minsan kahit abala siya sa sira
niyang sasakyan. Ako ang taga-abot niya ng mga iba-ibang sukat ng
wrenches at iba pang tools na gamit niya. Bawat abot ko sa kanya ng
gagamitin niya ay tumitingin siya sa mata ko at sinusuklian niya ako
ng ngiti. Guwapo si Roy. Pinapanood ko ang mukha niya pati ang buo
niyang katawan habang nagme-mekaniko siya. Kaya nakatala na sa isip
ko kung paano gumalaw ang kanyang kamay, kung paano niya isinasampa
sa bumper ng kotse ang isa niyang paa habang ginagawa niya ang
makina. Kung paano niya pahirin ng langisan niyang kamay ang pawis
niya sa noo.
Minsan ay hindi ko napapansin na tinatawag na niya ako ng dalawang
beses para ipaabot ang kailangan niyang wrench dahil nakatitig ako sa
pantalon niya. Kinukuwentuhan ko siya ng kung anu-anong kuwento para
bumagal ang gawa niya dahil gusto kong magkasama pa kami ng mas
matagal ng mga tanghaling iyon. Pinapangakuan naman niya ako ng ice
cream kung magi-stay ako at tutulungan siya sa pag-aabot ng anumang
kailangan niya tulad ng lumang diyaryo na hihigaan niya pag
papailalim na siya sa kotse. Itinuturo niya sa akin ang iba-ibang
tawag sa engine parts, pati nga pangalan ng mga gamit niya sa pagme-
mekaniko ay alam ko nang lahat. May dahilan kung bakit lagi akong
nasa tabi niya pag nagme-mekaniko siya. Dahil pagkakatapos noon ay
naliligo siya at isinasama niya ako sa banyo at nagpapatuloy kami
doon ng pagkukuwentuhan habang pinapanood ko siya habang naliligo.
Dahil solo siyang anak at sa gabi ang pasok niya, sa araw na
nagtuturo sa eskuwela ang mommy niya ay siya lang mag-isa ang nasa
bahay maghapon. Puwera na lamang kung iistambayan siya ng girlfriend
niya at ng mga kaibigan nitong babae.

Nagluluto sila doon ng meryenda
at bumibili ng softdrinks si Roy para pagsaluhan naming lahat.
Pero malimit ay kami lamang dalawa. Nang tanghaling iyon ay pawis na
pawis siya talaga at ang dumi-dumi niya. Itinanong niya sa akin kung
hindi ba ako hinahanap sa bahay namin dahil lagi ako sa kanila. Sabi
ko, alam naman sa amin na sa kanya ako pupunta. At sabi ko rin na
natutuwa nga sila pag nalaman na sa kanya ako pupunta dahil mabait
naman siya at maganda nga raw na idolohin ko siya. Nang pumasok na
kami sa bahay nila, napansin ko ang fatigue na naka-hanger sa
dinding. Itinanong ko kung ano iyon. Sabi niya, uniform niya iyon.
Binuksan niya ang ref at binigyan niya ako ng malamig na juice.
Naubos ko agad ang isang baso at tawa siya nang tawa dahil uhaw na
uhaw daw pala ako ay hindi ako nagsasabi. Maya-maya ay hinubad na
niya ang tshirt niya at ipinunas sa kanyang katawan. Nakiusap siya sa
akin kung puwede ko raw punasan ang likod niya. Kinuha ko ang tshirt
at sabi ko sa kanya bumaba siya dahil hindi ko siya abot kapag
nakatayo siya. Ngumiti siya at lumuhod siya nang patalikod sa harapan
ko habang nakalingon siya sa akin. Pinunasan ko ang likod niya.
Matagal. Paulit-ulit, dahil nasasarapan ako sa nararamdaman ko habang
pinagsisilbihan ko siya nang ganoon. Baka butas na ang likod ko, biro
niya.
Pagkatapos, tumayo na siya. Kinuha niya sa akin ang tshirt at
inihagis niya sa isang silya matapos amuyin at lukutin ang ilong,
kunyari ay nababahuan siya. Nagtawa ako. Guwapo talaga siya. Sa edad
ko noon ay alam ko na gusto ko siya. Gusto ko ang mata niya. Gusto ko
ang ilong niya na matangos. Gusto ang labi niya. Pati ang kulay ng
balat niya. Nang pumasok na siya sa banyo ay alam kong makikita ko
na naman siya nang walang damit. Nanatili akong nakaupo sa silya na
pinag-iwanan niya sa akin. Pero alam kong tatawagin niya ako pag
hindi ko na madinig ang sinasabi niya.
Nang bumuhos na ang malakas na pilansik ng tubig mula sa shower,
hindi na kami magkarinigan. Sabi niya, kakain kami ng ice cream sa
ice cream parlor sa kanto pagkatapos niyang maligo. Sabi ko, ano?
Sabi niya, ano ang gusto kong laruan dahil ibibili niya ako bago siya
umalis. Sabi ko uli, ano? Dahil sa lagaslas ng tubig ay hindi kami
magkarinigan. Tulad nang dati, binuksan niya ang pinto ng banyo.
Tinawag niya ako. Inulit niya ang sinabi niya tungkol sa ice cream at
sa laruan. Naglulundag ako sa tuwa. Talaga? Talaga? Sabi ko habang
naglululundag ako. Nang nagsasabon na siya ng katawan ay hindi na
siya nagsasalita pero, nanatili akong nakatayo sa pintuan at
nakatingin sa hubad niyang katawan. Hindi umaalis ang tingin ko sa
katawan niya lalo na doon sa tite niya na napapaligiran ng malagong
bulbol na basang-basa ngayon.
Ano'ng tinitingnan mo, kunwari ay sinisita niya ako. Pero,
ipinapakita niya sa akin na nagbibiro lang siya. Sabi ko, ang laki ng
titi niya. Sabi niya ay siyempre daw dahil binata na siya. Nagulat
ako nang bigla niya akong sambilatin at itapat ako sa dutsa.
Nagsisisipa ako sa ere dahil ang lamig-lamig ng tubig at alam niyang
tamad akong maligo. Tawa siya nang tawa habang ayaw niya akong
bitiwan sa pag-uumalpas ko. Ibinaba niya uli ako sa tabi ng pintuan
at nagpatuloy sa pagsasabon. Bawal tingnan iyon, bawal, sabi niya.
Kunyari ay kumukunot ang noo niya. Natawa ako. Sabi ko, bawal daw,
gusto mo ngang titingan ko iyon, e. Ano-ano-ano? sabi niya at sabay
asta na namang sasambilatin ako kunyari. Nagtatakbo ako palayo para
lang bumalik uli. Bastos, biro niya, ang liit-liit pa, e. Sabi ko,
bakit, malapit na naman akong lumaki, a. Iniabot niya sa akin ang
sabon at sabunin ko raw ang likod niya tutal naman daw ay basa na
ako. Siniringan ko siya pero inabot ko ang sabon at pumasok ako sa
banyo sa tabi niya. Pinatalikod ko siya at lumuhod siya uli sa
harapan ko para masabon ko siya. Sabi niya sa akin, kunyari ay nanay
niya ako at baby ko siya. Kunyari daw ay pinapaliguan ko siya. Sige,
sige, sabi ko. Laro tayo ng paligu-paliguan. Tumayo siya at sinabon
ko na pati ang tiyan niya. Dahil maiksi pa ang kamay ko ay kailangang
lumapit siya sa aking mabuti para maabot ko pati ang may dibdib niya.
Lumulundag-lundag pa ako para tuluyan kong maabot ang itaas ng
katawan niya at hinahawakan naman niya ako para daw huwag akong
madulas. Sa paghawak niya sa akin at paglundag-lundag ko ay
nararamdaman kong humahaplos-haplos sa dibdib ko ang tite niya.
Nararamdaman ko iyon kaya tinatagalan ko ang pagsasabon sa dibdib
niya at hindi naman niya ako pinalilipat sa ibang bahagi ng katawan
niya. Hanggang maramdaman ko na lang na matigas na matigas na ang
uten niya at hawak na lang niya ako nang nakapirmi padiin sa titi
niya habang nakabaluktot ang mga binti niya para tumapat nang tapat
na tapat sa dibdib ko ang kabuuan ng matigas na matigas niyang uten
na inihahaplos niya pababa sa tiyan ko pataas sa didbdib, pabalik-
balik.
Hinihimas niya ang likod ko habang idinidiin niya ang katawan ko sa
harapan niya. Binitiwan ko ang sabon at yumakap ako sa balakang niya,
pati sa puwet niya. Itinanong niya sa akin kung gusto kong sabunin
din ang uten niya. Pinulot ko uli ang sabon at sinabon ko ang harap
niya. Hindi ako halos makahinga dahil sa magkahalong kaba at tuwa.
Dahil noon lang ako nakahawak ng titi ng isang lalaki. Ng isang
guwapong mama. Ang laki-laki talaga ng titi niya dahil hindi halos
magpang-abot ang mga daliri ko kapag ikinuyom ko ang palad ko sa
kabilugan ng mahaba niyang uten. At ang tigas-tigas talaga.
Pinapanood pala niya ako habang pinapanood ko ang titi niya. Ang
kahabaan at kabilugan, ang kulay-rosas na ulo at ang maliit na butas
ng titi niya. Isinusuklay ko rin ang maliliit kong daliri sa
napakalago niyang bulbol. Inihihimas ko rin ang palad ko sa puson
niya. At nilalaru-laro ko ang pusod niya. Inaamoy ko ang balat niya.
Pati balakang niya ay hinimas-himas ko na parang humihimas ako ng
isang estatwa o manikin na lagi kong ginagawa pag may nakikita akong
estatwa o pag nakikita ko ang maniking lalaki ng tiyahin kong
mananahi. Nang muli kong kuyumin ko sa palad ko ang napakatigas at
mahaba niyang titi ay ayaw ko na halos bitiwan iyon. Tumagal siguro
nang isang minuto ang pagkakahawak ko. Napuna niya iyon at itinanong
niya sa akin kung ano ang nararamdaman ko sa pagkakahawak sa titi
niya. Sabi ko, masarap. Sabi niya, bakit masarap. Sabi ko, ewan ko,
basta masarap. Sabi niya, kailan mo gustong hawakan iyan, pag
malambot o kung matigas. Sabi ko, kung matigas. Sabi niya, bakit daw.
Sabi ko, ewan ko. Ibinulong niya sa akin na huwag na huwag ko raw
sasabihin kahit kanino na pinahahawakan niya sa akin ang titi niya.
Sabi ko, bakit. Sabi niya, kasi daw ay bawal iyon. Masama daw iyon.
Sabi ko, bakit masama e masarap naman. Napangiti siya at tinanguan
ako, ibig sabihin ay ipagpatuloy ko ang ginagawa kong paghawak sa
titi niya habang nananatili lang siyang nakatayo.
Napapakagat-labi siya nang simulan kong sabunin pababa at pataas ang
titi niya. Napa-ungol siya. Bigla kong binitiwan ang titi niya dahil
akala ko ay nasaktan ko siya.Sabi ko, bakit, nasaktan ba siya. Sabi
niya, hindi. Kinuha niya ang sabon sa kamay ko at ipinatong niya sa
tabi. Ipagpatuloy ko raw ang ginagawa ko kahit wala ang sabon.
Nagtaka ako. Pero, nagustuhan ko ang sinabi niya. Salsalin mo nang
salsalin, sabi niya. Salsal ba ang dito sa ginagawa ko. tanong ko.
Nakangiti siyang tumango. Hindi lang wrench ang hawak ko ngayon, biro
ko. Natawa siya. Wrench din iyan, wrench ng katawan ko, ganting biro
niya. Masarap hawakan ang titi ni Roy dahil malaki at mahaba iyon at
bilog na bilog ang kahabaan nito. Sinisilip ko ang butas ng titi
niya, sabi ko parang bibig ng beybi na bagong panganak. Natawa siya.
Bilisan ko para raw ang pagsalsal sa titi niya nang pababa at pataas
at hihigpitan ko raw pagdating sa dulo. Ginawa ko iyon at napapikit
siya. Pinapanood ko ang kaguwapuhan niya na lalong tumingkad ngayong
basa na ang mukha niya at amoy-sabong mabango siya. Isinasalubong na
niya ang balakang niya sa ginagawa ng kamay ko habang nakahawak siya
sa balikat ko. Pati katawan ko ay isinasalubong niya sa titi niya.
Niyakap niya ako nang mahigpit na mahigpit dahilan para mapabitaw ako
sa titi niya na malagkit na malagkit ngayon. Kumanyud-kanyod siya
padiin sa dibdib ko. Parang ipinupunas niya ang titi niya sa dibdib
ko. Padiin. pabalik-balik. Iginigiling niya ang balakang niya kaya
parang naiipit ang titi niya na sumasayaw-sayaw sa pagitan ng dibdib
ko at puson niya. Nang mapa-ungol siya nang malakas at nanginig ang
hita niya. Bigla akong may naramdamang pumulandit na mainit mula sa
uten niya. Nagulat ako at napalayo pero niyakap niya ako uli pabalik
at ipinagpatuloy niya ang pagkikiskis ng uten niya sa dibdib ko
hanggang huminto sa pagpulandit ang puting-puting likidong nanggaling
sa butas ng titi niya. Takang-taka ako. Sabi ko, ano iyon? Tamod,
sabi niya. kapag nasasarapan ang lalaki sa ginagawa sa titi niya,
nilalabasan siya ng tamod. Nasarapan kasi ako sa ginawa natin.
Hindi ako makapaniwala noon dahil noon lang ako nakakita at noon ko
lang nalaman na hindi lamang pala ihi ang lumalabas mula sa titi. Mas
lalo akong hindi ako makapaniwala nang sabihin niyang iyon ang
nagiging bata. Sabi ko, ibig mong sabihin, tamod din lang ako dati.
Nakangiti siyang tumango. Maganda siyang ngumiti dahil buong-buo ang
kanyang mga ngipin at may malalim siyang biloy sa magkabilang pisngi.
Naupo siya sa gilid ng bathtub. Muli akong yumakap sa kanya at
niyakap din niya ako uli. Para siyang pagod. Sabi niya, nasarapan ka
ba sa paghawak sa titi ko? Sabi ko, oo. Sabi niya kung gusto ko raw
hahawakan iyon araw-araw. Napatingin ako sa kanya dahil hindi ako
makapaniwala. Dati ay maong pants lang niya at galaw ng hita nita
niya ang pinapanood ko at name-mesmerize na ako. Ngayon ay puwede ko
na ring hawakan at himasin nang himasin pati ang tite niya. Pero,
bawal sasabihin kahit kanino. Pag sinabi ko ay aalis siya at hindi na
babalik kailanman. Nalungkot agad ako at umiling ako nang sunud-sunod
sabay pangakong never ko iyong sasabihin kahit kanino. Nanatili
kaming nagkayakap. Halos makatulog ako sa dibdib niya. Sinabi niya sa
aking magbabanlaw na siya. Mula noon tuwing maliligo siya at nandoon
ako ay ipinapasalsal niya sa akin ang uten niya. Minsan ay
ipinasusubo niya pero ayoko. Hindi dahil sa ayaw ko kundi dahil sa
nahihiya ako. Pero hinahalikan ko ang titi niya, pati ang puson niya
at suso niya. Minsan ay hinalikan niya ako sa labi. At lagi na kaming
naghahalikan nang labi sa labi, ipinapasok pa niya ang dila niya sa
bibig ko kaya ginagawa ko rin iyon sa kanya dahil ginagaya ko siya.
Tinupad ni Roy ang pangako niya. Kumain kami ng ice cream. Isinasama
din niya ako sa panonood ng sine. Para sa akin, si Roy ay kasing-
kahulugan ng mga tanghaling-tapat ng kamusmusan ko. Ang init ng araw
at hangin sa mga las-dos nang tanghali ay si Roy. Ang lagaslas ng
tubig sa banyo ay si Roy din. At nang minsang ipinaabot niya sa akin
ang wrench, na-surprise ako nang makita kong ang kamay na ipinang-
aabot niya sa akin ay may hawak na isang plastic toy, si G.I. Joe.
Naitapon ko sa tuwa ang wrench at naglululundag akong napayakap sa
kanya. Halos maiyak ako sa tuwa talaga. Kahit plastic lang ang
laruan na iyon ay maganda-maganda na iyon para sa isang six year-old
na tulad ko. Bukod pa sa bigay iyon ng isang lalaking espesyal na
espesyal sa paningin ko. Kahit sa pagtulog ay katabi ko iyon.
Ipinapatong ko sa unan ko. Kahit sa pagpanood namin ng sine ay
nakalagay si G.I. Joe sa bulsa ko, at lagi ko iyong kinakapa kahit sa
pagkakaupo ko kaharap ng higanteng movie screen.
Minsan ay hindi ko siya makita. Hinanap ko kahit saan. Hindi ko
talaga makita. Hanggang isang araw sa ilalim ng mesa naming kainan ay
nakita ko ang putol niyang paa na puro gasgas at marka ng kagat. Sa
silong sa may garahe ay nakita ko doon ang putol na ulo ng palstic
kong laruan. Pinagkakagat pala ng alaga naming aso nang malimutan ko
iyon sa sofa namin.Umiyak ako nang umiyak, halos maghapon akong nag-
iiyak. Pinagtatawanan na ako ng matatanda sa amin dahil bakit daw ba
mahal na mahal ko ang laruang iyon ay mumurahin lang naman iyon at
plastic pa. Ibinili nila ako ng bago pero mas mahal ko pa rin ang
bigay na G.I. Joe ni Roy. Ano ang sasabihin ko kay Roy kung hanapin
niya ang laruang bigay niya sa akin. Nakaparada sa garahe nila ang
kotse ni Roy. Nagpunta ako doon at naupo sa tabi ng kotse. Wala ang
mga wrenches, malinis ang buong garahe. Tinanong ko ang nanay niya
kung nasaan si Roy. Umalis daw sabi ni Mrs. Abad. Pero, babalik din.
Mula noon pag tanghali ay lagi akong nauupo sa tabi ng kotse ni Roy.
Tinatanong ako sa amin kung bakit lagi akong nagpupunta kina Roy
gayung wala naman doon si Roy. Sabi ko hinihintay ko ang pagbabalik
niya. Matagal pa daw babalik si Roy. Naiinitan lang daw ako ng araw
doon, tanghaling-tanghali daw ay nakaupo ako doon at naalikabukan pa
ng mga nagdadang sasakyan. Basta sabi ko, gusto ko pagdating ni Roy
ako ang unang makakita sa kanya. Paano ay naalaala ko si Roy kapag
ganoong oras at sira ang kotse niya, ako ang katulong niya sa pagme-
mekaniko niyon. Ako ang taga-abot niya niya ng wrenches at taga-kuha
ng lumang diyaryo na hihigan niya sa ilalim ng kotse. Naalaala ko rin
ang mga ngiti niya sa akin, ang mga pagbibiro niya, at ang mga
ginagawa namin sa banyo pag naliligo siya. Pag dumadaan kami ng mga
nanay o ng ate ko sa ice cream parlor sa kanto ay naalaala ko rin si
Roy at kung saang silya siya laging nakaupo. Sabi ko bakit hindi na
nagbabalik si Roy. Wala naman akong sinasabihan ng ginagawa namin sa
banyo kahit na kanino. Gusto ko siyang makausap man lang para sabihin
na wala ako talagang sinasabihan niyon kahit na sino, kaya bakit siya
hindi magbabalik? Minsan ay naawa na sa akin ang nanay niya pag
Linggo o Sabado at nasa bahay siya at wala silang turo. Inaabutan ako
ng meryenda. Sabi niya, magkaibigan kayo talaga ni Roy, ano? Tatango
ako, at mapapaiyak na ako.

Lagi akong nakaupo sa tabi ng kotse na malimit kong upuan kapag
nagpapaabot ng wrenches si Roy. O di kaya ay lumiligid ako sa kotse.
Pupunasan ko ng kamay ko ang maalakabok na salamin ng kotse at
sisilipin sa nakasarang bintana niyon ang mga upuan sa loob. Walang
nababago. Matagal nang ganoon ang loob, walang gamit na nadagdag o
anumang gamit na naalis man lang. Sira daw kasi ang kotse kaya hindi
na nailalabas. Sabi ko bakit hindi gawin ni Roy. Eight years old na
ako nang malaman ko na Korea pala ang pinuntahan ni Roy. Lumaban siya
sa giyera.
At nang iuwi siya sa Pilipinas ay nakasilid na lang siya sa body bag
na nakalagay sa isang malaking kahon. Namatay si Roy sa giyera at
hindi ko maintidihan iyon. Akala ko noon ay sa G.I. Joe komiks lamang
may giyera. Dahil akala ko noon kapag mabuti ang tao ay hindi iyon
namamatay. Dahil sa lahat ng cartoon na napapanood ko, lahat ng bida
ay laging buhay hanggang wakas. Dahil sa edad ko noon ay wala pa
akong nakikita na namamatay o inililibing man lang. Akala ko sa sine
lang may namamatay. Hindi ko alam na si Roy ang kauna-unahang taong
magpapatunay sa akin na may hangganan ang buhay mabuti ka man o
masama, minamahal ka man o hindi.
Naalaala ko si G.I. Joe, ang laruang plastic na bigay ni Roy.
Kung paano iyon nawala sa akin ay ganoon din nawala si Roy, ang
lalaking nagbigay sa akin ng ibang kahulugan ng katanghalian at
sirang sasakyan. At nananatiling espesyal si Roy sa alaala ko. At
wala siyang nakapantay sinuman sa mga lalaking minahal ko at umalis
din sa buhay ko.